Küçük Prens’i duymuşsunuzdur. Bana göre bu eser, birçok kişisel gelişim kitabından çok daha derin ve değerlidir. Öyle bir kitaptır ki her okuduğunuzda farklı anlamlar çıkarır, insana yepyeni bakış açıları kazandırır. Zamanı geldikçe değil, yıllar içinde tekrar tekrar okur ve her seferinde farklı yönleriyle karşılaşırım. Kitapta en sevdiğim kısım ise Küçük Prens’in Tilki ile tanıştığı bölümdür. Bu bölüm, her okunuşta insanın yaşadığı döneme göre farklı anlamlar kazanır: Eğer sevdiğiniz birinden ayrıldıysanız, o kişiyi hatırlatır; ya da çok sevdiğiniz bir işi yapmaya özlem duyuyorsanız, sizi o işe geri çeker. Ama bu bölümün özündeki ana fikir, koşulsuz sevgiyi anlamaktır.
Bir Gül ile Başlayan Hikâye
Küçük Prens, “Asteroid B-612” adlı minik ve yalnız bir gezegende, tek başına yaşamaktadır. Günleri, gezegenini düzenli tutmakla geçer. Hayatındaki her şey bu sıradanlık içinde akıp giderken, bir gün gezegenine uzayın derinliklerinden bir tohum düşer. Bu tohumdan, büyüdükçe etrafına güzellik saçan bir gül filizlenir.
Başta, gül Küçük Prens için sıradan bir bitkiden ibarettir. Ancak zamanla aralarında derin bir bağ oluşur. Gül, sadece güzelliğiyle değil, aynı zamanda nazlı ve kaprisli tavırlarıyla da Küçük Prens’in ilgisini çeker. Kendini evrendeki en güzel çiçek ilan eder ve sürekli ilgi bekler. Küçük Prens ise her gün gülü rüzgârdan korur, güneşten saklar ve ona taze su verir. Sabahları yabani otları temizleyerek, sevdiği çiçeğin zarar görmesini önlemeye çalışır.
Ancak zamanla gülün kaprisleri ve ilgi beklentisi Küçük Prens’i yorar. Onu sevmekten asla vazgeçmez ama içindeki sıkıntı büyür. Kendini başka gezegenler keşfetme arzusuyla dolu bulur. Belki de yeni yerler görmek, ona bu sevginin anlamını daha iyi öğretecektir. İşte böyle başlar Küçük Prens’in yolculuğu.
Bir Gül Bahçesinde Gerçeklerle Yüzleşmek
Küçük Prens, gezegeninden ayrıldıktan sonra pek çok farklı gezegeni ziyaret eder. Her birinde farklı karakterlerle tanışır ancak en büyük dersini, yolculuğunun son durağı olan Dünya’da alır.
Dünya’da, karşısına çıkan bir gül bahçesi, Küçük Prens’in kalbini altüst eder. Bahçede, tıpkı kendi gülüne benzeyen yüzlerce gül vardır. Bu manzara karşısında afallayıp kalır.
“Benim gülüm, bana evrendeki tek gül olduğunu söylemişti,” diye düşünür. Ancak şimdi, önünde ona birebir benzeyen yüzlerce gül durmaktadır. Kendini aldatılmış hisseder ve büyük bir hayal kırıklığına kapılır.
Düşünceler arasında kaybolmuşken birden Tilki ile karşılaşır. Tilki, Küçük Prens’e hayatı boyunca unutamayacağı önemli bir ders verir.
Tilki’den Öğrenilen Sır: Evcilleştirmek
Tilki, Küçük Prens’e “evcilleşmek” kavramından bahseder. Bu kelimeyi daha önce hiç duymamış olan Küçük Prens, merakla sorar:
“Evcilleşmek ne demek?”
Tilki, gülümseyerek şu yanıtı verir:
“Evcilleşmek, bir bağ kurmak demektir. Birini evcilleştirdiğinde, o artık senin için sıradan biri olmaktan çıkar; özel biri olur, dostun olur. Ama unutma, evcilleştirdiğin biriyle vedalaşmak her zaman zordur.”
Bu sözlerle Küçük Prens, sevgi ve sorumluluğun anlamını kavramaya başlar. Birini evcilleştirmek ya da onunla bir bağ kurmak, yalnızca mutluluk getirmez; beraberinde sorumluluk ve hüzün de taşır. Zamanla, Küçük Prens ve Tilki arasında güçlü bir dostluk oluşur. Ancak ayrılık vakti geldiğinde, Tilki ona şu unutulmaz sırrı verir:
“İnsan ancak yüreğiyle baktığında gerçekten görebilir. Gözlerin gördüğü şeyler o kadar da önemli değildir. Senin gülünü özel yapan, ona ayırdığın zamandır.”
Koşulsuz Sevgi ve Beklentiler
Bu ders, Küçük Prens’in dünyaya bakışını kökten değiştirir. Birden fark eder ki, kendi gülünü yüzlerce diğer gülden farklı kılan, ona verdiği emek ve zamandır. Gül, evrendeki tek gül olmayabilir, ama onu Küçük Prens için özel kılan şey, aralarındaki bağdır. Sevgi, karşılık bulduğunda değil; emek verildiğinde, anlam kazanır.
Ancak Küçük Prens, burada önemli bir fark daha öğrenir: Koşulsuz sevgi ile beklentisiz sevgi arasındaki fark. Aslında, hiçbir sevgi tamamen beklentisiz değildir. Sevdiğimiz insanlardan her zaman bir şeyler bekleriz: Bizi hatırlamalarını, sevmelerini, arayıp sormalarını… Ancak koşulsuz sevgi, bu beklentiler karşılanmadığında bile sona ermeyen sevgidir.
Küçük Prens, gülüne karşı duyduğu sevginin koşulsuz olduğunu fark eder. Gül, kaprisli de olsa, naz yapsa da Küçük Prens onu sevmekten vazgeçmez. Çünkü sevgi, yalnızca beklentilerin karşılanmasından değil, emek vermekten geçer. Sevdiğimiz şeylere zaman ayırmak, onları oldukları gibi kabul etmek ve karşılık beklememek, gerçek sevginin temelidir.
Hikayenin Bize Anlattıkları
Küçük Prens’in hikayesi, her birimize hayattaki sevgi, dostluk ve sorumluluğun anlamını hatırlatır. Tilki’nin öğrettiği gibi, bağ kurmak ve sevmek, yalnızca mutluluk getirmez; aynı zamanda emek ve sorumluluk da gerektirir. Sevdiğimiz insanlara ve şeylere zaman ayırmak, onları oldukları gibi kabul etmek ve beklentisiz sevmeyi öğrenmek, mutluluğun anahtarıdır.
Bu hikaye ayrıca bize gözle görülen şeylerin her zaman gerçeği yansıtmadığını da hatırlatır. Bir şeyin ya da birinin gerçek değeri, ona verdiğimiz emek ve duyduğumuz sevgiyle ölçülür. Tıpkı Küçük Prens’in gülünde olduğu gibi…
Küçük Prens’in yolculuğu, bizlere şu soruyu sormamızı sağlar: Hayatımızda gerçekten değer verdiğimiz şeyler nelerdir? Sevgi emek ve zaman ister; peki biz, sevdiğimiz insanlara ya da işlere gerçekten hak ettikleri zamanı ayırıyor muyuz?